Overcast Clouds

10°C

Kołobrzeg

29 marca 2024    |    Imieniny: Wiktoryna, Cyryl, Eustachy
29 marca 2024    
    Imieniny: Wiktoryna, Cyryl, Eustachy

Redakcja: tel. 500-166-222 poczta@miastokolobrzeg.pl

Portal Miasto Kołobrzeg FBPortal Miasto Kołobrzeg na YT

Regionalny Portal Informacyjny Miasta Kołobrzeg i okolic

reklama

reklama

reklama

dargocice kołobrzeg

Dargocice to mała miejscowość rolnicza ok. 28 kilometrów od Kołobrzegu. Ma niezwykle urozmaicony krajobraz. Od północy panorama morenowa wznosi się na 77,3 metrów nad poziom morza, a na południe spada zaledwie do 22 metrów, gdzie znajduje się teren płaski i piaszczysty z rynnowym jeziorem Kamienica, do którego wpływa rzeka Błotnica.

Obecna nazwa wsi odnosi się do znajdującej się w okolicy osady słowiańskiej, znanej z dokumentu z 1276 roku jako Dargutiz, a z dokumentu w roku 1308 jako Dargetiz. Potem osada ta znika z historycznego horyzontu zdarzeń i nie mamy o niej żadnych informacji. Bezpośrednio po wojnie, jak wskazuje A. Chludziński, miejscowość otrzymała nazwę Jeziorno, ale potem nazwę zmieniono opierając się właśnie na nazwie średniowiecznej. Jak bardzo starożytna jest historia Dargocic? Możemy się tylko domyślać, gdyż na tym terenie nie są prowadzone żadne badania. Ale przypadkowe znaleziska z okresu przed 1945 rokiem pobudzały wyobraźnię uczonych i mieszkańców jeszcze w dawnych latach. Otóż znaleziono tu kamienny grób skrzynkowy z pierścieniami żelaznymi, datowany na epokę brązu (lata 1600-500 p.n.e.). Jak wskazuje M. Vollack, zachowane fragmenty murów zamkowych musiały pochodzić z czasów słowiańskich i być może zostały zniszczone podczas piastowskich podbojów Pomorza jeszcze przed założeniem biskupstwa w Kołobrzegu. Ich wiekowości miało w sposób bezpośrednio niepowiązany, ale jednak, dowodzić znalezisko dokonane podczas budowy ogrodu w Dargocicach. Odkopano wówczas skarb w postaci urny ze srebrną biżuterią, a także 235 monet, zasadniczo niemieckich, ale były też arabskie i abisyńskie. Najmłodsza moneta pochodziła z czasów Henryka I Ludolfinga i Ottona I Wielkiego. Zbiór ten trafił ostatecznie do berlińskiego Muzeum Prehistorii. Nie wiadomo, czy coś z niego przetrwało po dzień dzisiejszy. Historycy niemieccy wnioskowali, że skarb miał być zakopany w obawie przed oddziałami słowiańskimi, które miały spustoszyć zamek, przy czym to jedynie hipoteza, gdyż żadnych dowodów na to nie ma. M. Vollack wzmiankuje również, że w ten sposób powstała legenda o prastarej słowiańskiej osadzie, którą pochłonęła Kamienica, co wprost nawiązuje do legendy o grodzie i porcie z latarnią morską u ujścia Odry, zwanego Winetą, a po raz pierwszy wzmiankowanej przez Adama z Bremy. Ponieważ są różne teorie dotyczące tej wzmianki, pojawiły się i takie, że miasto to przepadło, i zostało wchłonięte przez morze za przewiny mieszkańców. Od czasu do czasu jego ruiny mają wystawać z morskich fal. W przypadku Dargocic, legenda ta zaczęła ewoluować za czasów polskich. Dokładano do niej motywy z innych legend. Mówi ona o mieście zatopionym przez wody jeziora w związku z grzechem burmistrza, który wydając za mąż swoją córkę, nakazał wysypać drogę, którą ta udawała się na ślub, okruszynami chleba. W okresie Wielkanocy ma dać się słyszeć dźwięk dzwonów dobywających się z dna jeziora, a w jednym dniu roku poziom wody ma być na tyle niski, że widać wieżę kościoła. Średnia głębokość Kamienicy to 5,9 metra, więc jak ktoś chce, może szukać… Tyle legendy.

Potwierdzona w źródłach historia Dargocic zaczyna się 10 listopada 1828 roku. Wówczas Heinrich Carl Wilhelm Georg von Eickstedt za 30 tysięcy talarów kupił tu ziemię i założył tu majątek. Warto zaznaczyć, że był to okres wyzwolenia chłopów i reform rolnych w Prusach. W 1829 roku rozpoczęło się karczowanie Lasu Wartkowskiego i rekultywacja terenu. Otrzymał on formalną nazwę „Eickstedtwalde”, a król Fryderyk Wilhelm IV nadał uprawnienia jego właścicielom do właściwej reprezentacji tej ziemi na sejmach powiatowych i wojewódzkich przez ród Eickstedtów. W XX wieku doszło do komunalizacji części majątku, a pozostała jego część pozostawała w rolniczej spółce.

Z terenów Dargocic pozyskiwano kamienie. Jak podaje M. Vollack, zdarzało się, że mistrz Kamieniarski Max Krause z Kołobrzegu czy niejaki Bedwarski, podpisywali kontrakty na pozyskanie stąd nawet 1000 metrów sześciennych kamieni. Dargocice, jako niewielka miejscowość, żyły z rolnictwa. Ale już od 1850 roku staje się ona modna wśród ówczesnych „turystów” i trend ten utrzymał się aż do 1945 roku. Tak pisze o tym M. Vollack: „Restauracja nad Kamitzsee, którą Will Pieper wynajmował i prowadził wraz z łowiskiem jako popularne miejsce wycieczek, była dobrze znana: tutaj można było wzmocnić się szynką z samoubojnych świń lub węgorzem w galarecie, złowionym przez gospodarza”. W. Pieper dzierżawił 30 hektarów ziemi z lasem bukowym oraz świerkowym i udostępnił szlaki turystyczne. Pomost na jeziorze służył do organizacji kąpieliska. Jego restauracja była przeszklona, miała widok na jezioro, a turyści szczególnie chętnie odwiedzali ją w dzień wniebowstąpienia. Być może dlatego, że w tym czasie z jeziora miał donosić się dźwięk dzwonów zatopionego miasta, ale to tylko hipoteza autora.

Dwór w Dargocicach, jak to było już wspomniane, został założony w 1838 roku i przeniesiony w 1928 roku. W latach 30-stych założono tu obóz pracy, jako odpowiedź na szalejące w Niemczech bezrobocie. Młodzi mężczyźni pracowali na roli. W 1934 roku przybyła tu służba robotnicza z 20 dziewczynami, a w 1935 roku z 40 chłopakami. W 1855 roku mieszkało tu 166 osób. W 1855 roku było to już tylko 130 osób, w 1919 roku 214 osób, a w 1939 - 228. Według ostatniego spisu ludności, 51,8% mieszkańców stanowili mężczyźni. Tutejsza szkoła powstała w latach 1927/28. W 1939 roku uczyło się tu 29 dzieci. Co ważne, w 1871 roku był tu bardzo wysoki poziom analfabetów, aż 20,5%. W Dargocicach nie było parafii, ani kościoła, a mieszkańcy należeli do parafii w Ramlewie. Co ciekawe, na początku XX wieku był tu duży odsetek katolików: na 133 mieszkańców było ich aż 23. Byli to migrujący pracownicy rolni, ale ani Niemcy, ani Polacy – jak zaznacza Vollack.

Robert Dziemba

dargocice kołobrzeg

dargocice kołobrzeg

dargocice kołobrzeg

dargocice kołobrzeg

reklama

reklama

reklama

reklama

reklama

Dodaj komentarz

UWAGA!
Komentarze są prywatnymi opiniami Czytelników, za które redakcja nie ponosi odpowiedzialności. Publikowanie jest jednoznaczne z akceptacją regulaminu. Jeśli jakikolwiek komentarz narusza obowiązujące prawo lub zasady współżycia społecznego, prosimy o kontakt poczta@miastokolobrzeg.pl. Komentarze niezwiązane z artykułem, naruszające regulamin lub zawierające uwagi do redakcji, będą usuwane.

Komentarze zostaną opublikowane po akceptacji przez moderatora.

Zgody wymagane prawem - potwierdź aby wysłać komentarz



Kod antyspamowy
Odśwież

Administratorem danych osobowych jest  Wydawnictwo AMBERPRESS z siedzibą w Kołobrzegu przy ul. Zaplecznej 9B/6 78-100 Kołobrzeg, o numerze NIP: 671-161-39-93. z którym możesz skontaktować się osobiście pod numerem telefonu 500-166-222 lub za pośrednictwem poczty elektronicznej wysyłając wiadomość mailową na adres poczta@miastokolobrzeg.pl Jednocześnie informujemy że zgodnie z rozporządzeniem o ochronie danych osobowych przysługuje ci prawo dostępu do swoich danych, możliwości ich poprawiania, żądania zaprzestania ich przetwarzania w zakresie wynikającym z obowiązującego prawa.

reklama