Przez wiele wieków, w niemieckim Kołobrzegu magistrat nie zajmował się honorowaniem swoich obywateli. Podczas dorocznych laudacji szkoły w wielkiej sali ratuszowej, czy podczas posiedzeń rady miejskiej, składano hołdy i podziękowania, ale nie było instytucji honorowego obywatelstwa. Zwyczaj ten wprowadzono dopiero na początku XIX wieku. Pierwsza uroczystość nadania tej godności miała miejsce 17 kwietnia 1826 roku. Honorowym obywatelem Kołobrzegu został pocztmistrz major w stanie spoczynku - Christian Ludwig Post, z okazji 50-lecia służby. Na liście zasłużonych obywateli Kołobrzegu, którym nadano honorowe obywatelstwo, jest jeszcze kilkanaście nazwisk:
- gen. Major Fryderyk von Blackenburg (za zasługi w bohaterskiej obronie miasta w 1807 roku) – 23.08.1836,
- inżynier twierdzy kapitan Hermann Wittig (za zasługi dla upiększania miasta zielenią) – 31.08.1836,
- gen. por. Ludwik von Lededur (z okazji 50-lecia służby) – 19.05.1842,
- radca sądu powiatowego Goehde (z okazji 50-lecia służby) – 22.07.1854,
- komendant twierdzy gen. mjr Heinrich Freiherr von Steinäcker (z okazji przejścia w stan spoczynku) – 23.05.1856,
w uroczystość 50-lecia obrony miasta podczas oblężenia francuskiego w dniu 2.07.1857 r., tytuł przyznano dla:
- gen. piech. August Wilhelm von Koch,
- ziemianin Griebenow z Berlina,
- płk w st. spocz. Friedrich von Bülow,
- gen. piech. von Holleben,
- mjr Schulz,
- urzędnik pocztowy Raasch,
- nadleśniczy von Kobilinsky,
- gen. por. Franz von Loucadou,
- gen. mjr Friedrich Wilhelm Roth,
- ppłk Friedrich von Stanckar,
- mjr Friedrich von Petersdorf,
- ppłk Henrich August von Priesdorf;
- kpt. w st. spocz. Friedrich Stülpnagel – 7.05.1860,
- dr Ludwik Wiese, tajny radca rządowy, za zasługi dla kołobrzeskiego gimnazjum – 20.11.1860,
- gen. piech. graf Helmuth von Moltke z okazji 66 urodzin i przejęcia przez niego szefostwa kołobrzeskiego Pułku Grenadierów Nr. 9 – 26.10.1866,
- burmistrz Herman Haken w podzięce za zasługi przy likwidacji twierdzy – 31.12.1877,
- radca sądowy oraz wieloletni radny i przewodniczący rady E. Plato w 70 rocznicę urodzin – 4.07.1881,
- dr Herman Riemann, autor monografii historycznej Kołobrzegu „Geschichte der Stadt Colberg”, w 60 rocznicę urodzin – 4.10.1882,
- Ferdynand Zunker, radny – 18.10.1886,
- Paul Heyse, wybitny poeta (w 1910 roku otrzymał literacką nagrodę Nobla za dramat historyczny „Colberg”) – 15.03.1890,
 Joachim Kummert, burmistrz Kołobrzegu, za zasługi w rozwoju uzdrowiska – 16.07.1907,
- prof. Eduard Dietrich za zorganizowanie 5 Międzynarodowego Kongresu Lecznictwa Morskiego – 7.06.1911,
- feldmarszałek Paul von Hindenburg na pamiątkę pobytu w Kołobrzegu wraz ze sztabem armii podczas operacji „Wiosenne Słońce” skierowanej przeciwko odradzającej się Polsce w 1919 roku – 13.07.1919,
- właścicielka fabryki wódek gatunkowych Maria Hindenberg, z okazji 100-lecia istnienia firmy – 1.10.1924,
- kanclerz III Rzeszy Adolf Hitler – 27.03.1933.

Łącznie, niemiecki Kolberg miał 31 honorowych obywateli. Część z nich uhonorowano nazwami ulic czy placów. Na przykład, obecna ul. Korzeniowskiego nosiła imię burmistrza Hakena, a Aleja. Św. Jana Pawła II imię burmistrza Kummerta. W czasach nazistowskich uhonorowano tak również Adolfa Hitlera, który miał swoją ulicę (Armii Krajowej), a także plac – dziś Park 18 Marca.

Skoro tym osobom nadawano tytuł honorowego obywatela miasta Kolberg, powstaje oczywiście pytanie, czy to są nadal honorowi obywatele Kołobrzegu. Na tak postawione pytanie odpowiedź jest negatywna. Uchwały w tej sprawie podejmowali radni Kolberga, a więc miasta, które już nie istnieje. Byli to przedstawiciele niemieckiej administracji, którzy działali na podstawie niemieckich przepisów. Wraz z przejęciem Kołobrzegu po zakończeniu II wojny światowej, niemieckie prawodawstwo przestało obowiązywać. Powstało nowe, polskie miasto, na czele z prezydentem Stefanem Lipickim, który stanowił polskie prawo. Gdy w 1946 roku powstała Miejska Rada Narodowa, stanowiła ona polskie przepisy. Polskie władze nigdy nie uhonorowały Adolfa Hitlera, którym to honorowym obywatelstwem fetyszyzują się niektóre osoby, chcąc podkreślić, że osoba ta nadal jest w panteonie tych osób, albo postulując, aby Hitlera tego obywatelstwa pozbawić. Aby tego dokonać, trzeba by unieważnić uchwałę radnych niemieckiego Kolbergu, czego z oczywistych powodów zrobić się nie da, bo tak jak niemieckie prawo nie ma wpływu na polskie, tak jest i odwrotnie. Obecnie, jest to już tylko historia.

Godność honorowego obywatelstwa była nadawana również w okresie Polski ludowej w Kołobrzegu. Na liście jest pięć polskich nazwisk:
- wicepremier Zenon Nowak z zainteresowanie odbudową miasta – 29.06.1961,
- wicepremier Piotr Jaroszewicz w rocznicę 25-lecia walk o Kołobrzeg – 17.03.1970,
- gen. armii Stanisław Popławski w rocznicę 25-lecia walk o Kołobrzeg – 17.03.1970,
- gen. dyw. Józef Urbanoiwcz w rocznicę 25-lecia walk o Kołobrzeg – 17.03.1970,
- przewodniczący PRN i sekretarz PZPR w Kołobrzegu – Józef Bajsarowicz, uhonorowany za rozwój miasta – 17.02.1978.

Pomimo tych legalnych i obowiązujących decyzji, osoby te nie są wymienione jako honorowi obywatele Kołobrzegu na tablicy w ratuszu. O tej historii Rada Miasta zapomniała. Do nadawania honorowego obywatelstwa powrócono dopiero po obchodach milenium utworzenia biskupstwa w Kołobrzegu. Tytuł ten otrzymali: lek. Zygmunt Maj (pośmiertnie), Jan Szymański (pośmiertnie), Mieczysław Zygmunt, papież Jan Paweł II, biskup Ignacy Jeż, ks. prałat Józef Słomski, Sebastian Karpiniuk (pośmiertnie).

Robert Dziemba