Anna Mieczkowska poprzez swojego rzecznika nie udzieliła mi informacji publicznej w terminie. Wnioskowałem o wydanie mi audytów spółek miejskich. Nie mogłem ich dostać, bo jak się potem okazało, taka była wola pani prezydent. Poskarżyłem się na to, zgodnie z prawem, do Rady Miasta. Komisja Skarg uznała skargę za zasadną. Trafiła ona na sesję. Za pierwszym razem nie rozpatrzono mojej skargi, nawet nie umieszczono jej w porządku obrad, bo Anna Mieczkowska miała sesję absolutoryjną i był show. Potem rada przekroczyła termin i złamała prawo. Po raz drugi sprawa stanęła na sesji w sierpniu. Wówczas rada również nie rozpatrzyła skargi, po raz drugi łamiąc prawo. Co wówczas stało na przeszkodzie? Radny Piotr Lewandowski opuścił salę obrad i wobec nieobecności radnego Dariusza Zawadzkiego Kołobrzescy Razem i Nowy Kołobrzeg nie mieli większości (przeczytaj).

Wreszcie, sprawa stanęła na wtorkowym posiedzeniu Rady Miasta. Wcześniej, sprawą nie zajęła się ponownie Komisja Skarg, bo nie było quorum. Większość w radzie, odrzuciła ustalenia komisji i Artur Dąbkowski, nowy wiceprzewodniczący, podał własne ustalenia. To nie on jest ich autorem, ale on je podpisał. A pozostałych 10 radnych poparło. Konia z rzędem temu, kto wykaże, kiedy ci radni zobaczyli na oczy dokumenty w tej sprawie. I jak w takim razie dokonali ustaleń faktycznych, bo te, które przeczytałem, w dużej części są wzięte z sufitu. Mam wrażenie, że radni ze mnie i z kołobrzeżan zakpili. Skoro można pisać takie rzeczy w takiej sprawie, jak zmyśla się w innych? Myślicie państwo, że ktokolwiek z 11 radnych drgnął, zmienił zdanie, wstał i ze wstydu wyszedł z sesji, gdy to wszystko usłyszał? Nie, oni siedzieli i naciskali jeden, i ten sam guzik. Myślicie drodzy kołobrzeżanie, że przykład politycznej przyzwoitości, kultury i legalności, Anna Mieczkowska, wstała i powiedziała „dość tego cyrku”? Nie, nic takiego nie miało miejsca, nawet wówczas, gdy okazało się, że ów profesor, autorytet prawny radnego Dąbkowskiego, którego nazwisko podał w uzasadnieniu do uchwały, od wielu lat nie żyje. Wykazał to radny Krzysztof Plewko.

Trudno powiedzieć, czy tu można się śmiać, czy płakać, gdy ludzie powołani do kontroli prezydenta i stanowienia prawa, przyjmują zmyśloną treść faktyczną sprawy w uzasadnieniu bez mrugnięcia okiem. Jak mawiał Winston Churchill, czasami ludziom zdarza się potknąć o prawdę, ale większość prostuje się, jakby nic się nie stało. Tylko niektórzy po raz kolejny przekonali się, że demokracja to farsa.

Robert Dziemba