Ukazała się nowa książka ze zdjęciami Roberta Gauera i tekstem Jerzego Sosnowskiego. To zupełnie inne spojrzenie na Kołobrzeg, często wręcz miło zaskakujące.

To nie jest kolejna książka o historii naszego miasta. To nie jest też kolejny album ze zdjęciami Kołobrzegu. Nie zwiedzimy w nim miasta, nie zajrzymy do wnętrza zabytków czy innych ważnych z różnego punktu widzenia miejsc. To album zaskakujący swoją innością, oryginalnym spojrzeniem na miasto i to, jako ono żyje, jak autonomiczny organizm z nami wszystkimi w środku. "Kołobrzeg to miejsce do odczytywania" - pisze Sosnowski. I właśnie to ma ułatwiać nowe wydawnictwo, aliści nie jest to ani przewodnik, ani kronika. To książka kodów, zdjęciami wprowadzająca nas w tajemnice, widokami ukazująca to, czego będziemy musieli się doszukać. To książka zaprogramowana, albo jak pisze Sosnowski, zaszyfrowana - "księga mówiąca tym więcej, im uważniej przegląda się stronice".

Wewnątrz, nic nie dzieje się przypadkiem. Wszystko zostało przewidziane i przemyślane, choć jak mówi Robert Gauer, książka powstała dość szybko i jest pewnego rodzaju niezapowiedzianą uwerturą do dzieła o wiele większego, bardziej rzec by można wysublimowanego, o smaku o wiele bardziej wymagającym od tych, którzy zapragną delektować się sztuką. Albowiem album to sztuka. To nie tylko indywidualne spojrzenie artysty na życie miasta, ale to również oddanie emocji, dzięki którym na wiele spraw można spojrzeć inaczej.

Nietypowa jest również okładka. Z jednej strony, niczym "Exegi monumentum" Horacego, artysta pokazuje nam pomnik trwalszy niż ze spiżu, i choć to ludzkie ciało, to jednak doskonałe, w proporcji, silne, ale ukazane w niezwykłej harmonii z miastem - "Nie wszystek umrę, wiele ze mnie tu zostanie" - jakby chciał powiedzieć autor, zachęcając do przerzucenia stron, podniesienia kurtyny i kosztowania zawartości. Kosztowania, nie przerzucania kartek. Głównym bohaterem okładki jest Paweł Jabłoński, znany kulturysta i fizjoterapeuta.

Właściwością albumów jest to, że zatrzymują czas. Ale nie tak, jak jakieś Fejsbuki (Fejsbóki?), czy inne niematerialne systemy masowego gromadzenia pamięci. Album jest prywatny, jak wspomnienia. I choć dzielimy się nimi z innymi, to nasze wspomnienia, do których zawsze możemy powracać. I tak właśnie jest z Kołobrzegiem, który prezentuje Robert Gauer: "Z Kołobrzegu można wyjechać, ale zawsze się do niego wraca" - puentuje trafie Jerzy Sosnowski. A patrząc na mężczyznę z wiosłem na morzu skąpanym w zachodzącym słońcu, rzecz można by również, wracając do Horacego i tak:

"Nie pytaj co tam jutro ci wywróży;
Dzionek przeżyty zyskanym nazywaj;
Dopóki młodość ci służy,
Baw się, używaj".

Czas Kołobrzegu

Robert Dziemba