W tym roku zmieniliśmy formułę. Rozpoczęliśmy spotkaniem autorskim, ale pozostałe wydarzenia to eksperyment ze słowem i w grą z audiowizualnością.

Spotkanie z Anatolem Ulmanem było dobrym rozpoczęciem festiwalu. Rozmowy z autorem, znanym z ciętego języka i wstrętu do wszystkiego co płaskie i miałkie, były niemal symboliczne dla kolejnych dni.

Organizatorzy festiwalu starali się sprowadzić artystów z programem, który doskonale odnajdywałby się właśnie „Między słowami”. Stąd tak szeroki wachlarz towarzyszących widzom emocji, oscylujący między poruszającym „Flamenco namiętnie” w reżyserii Krystyny Jandy, a zabawnym spektaklem „20 najśmieszniejszych piosenek na świecie” w reżyserii Jerzego Satanowskiego.

Tym, co rzucało się w oczy podczas tych występów, był doskonały przepływ energii między publicznością a artystami. Koncerty Martyny Jakubowicz & Żony Lota, czy Janusza Radka, były świetnym przykładem na to, jak wdzięcznymi słuchaczami są kołobrzeżanie i jak wiele radości daje występowanie przed publicznością. Nie ma niczego gorszego niż muzyk niezaangażowany.

Skłonna jestem stwierdzić nawet, że to właśnie dzięki wysokiej kulturze słowa, atmosfera była tak udana. Nie bez znaczenia jest fakt, że to właśnie teksty piosenek takich tytanów jak Andrzej Jakubowicz czy Wojciech Młynarski przeszły już test na pamięć międzypokoleniową.

Dla słowa ważna jest oczywiście forma podania. A każde z wymienionych wydarzeń (według Słownika Języka Polskiego PWN: „ważne zdarzenie albo wybitne osiągnięcie w jakiejś dziedzinie” - i postuluję o rozumienie literalne), było profesjonalne, stworzone w sposób w którym aktorzy, muzycy, scenografia, choreografia, etc., podkreślały wartość słowa, oraz gdzie słowa podkreślały to co „między”.

Hanka Dziubińska